Aanranding, of ‘feitelijke aanranding van de eerbaarheid’ zoals het vergrijp wettelijk gezien wordt genoemd, behoort tot de meest veelvoorkomende zedendelicten. Het kan zich voordoen in tal van situaties: op het werk, op de sportclub, in de privésfeer, of zelfs op straat. Het begrip kent een ruime definitie en beschuldigingen kunnen daarom snel ontstaan. Desalniettemin liegen de straffen voor aanranding er niet om. Wanneer u er van wordt beschuldigd uw collega, medesporter, gast of een voorbijganger onzedelijk belaagd te hebben is het daarom raadzaam onmiddellijk juridische assistentie te zoeken.
Een ervaren zedendelict advocaat ziet er op toe dat alle feiten en omstandigheden zorgvuldig worden afgewogen en voorkomt zo dat er een eenzijdig beeld van de situatie wordt geschetst. Zet deze specialist vandaag nog voor u aan het werk door uw gegevens achter te laten via het invulformulier op de site. U wordt dan zo spoedig mogelijk gebeld voor een geheel vrijblijvende en kosteloze telefonische kennismaking.
Contents
Definitie aanranding en verschil met verkrachting
De voorwaarden waar aan voldaan moet zijn om te kunnen spreken van feitelijke aanranding van de eerbaarheid staan omschreven in artikel 246 Wetboek van Strafrecht. Raadpleging van dit wetsartikel leert dat een persoon strafbaar is zodra hij of zij door (dreiging met) geweld of andere onwenselijkheden (ontslag, straf, het prijsgeven van geheimen en dergelijken) een ander dwingt tot het plegen of ondergaan van ontuchtige handelingen. Er moet in dit geval dus sprake zijn van een (1) seksueel getinte handeling, die ontstaat onder (2) duidelijke dwang door fysiek of psychisch overwicht.
In die zin lijkt de juridische definitie van aanranding sterk op die van verkrachting. In beide gevallen wordt een slachtoffer immers gedwongen onvrijwillig deel te nemen aan een bepaalde ontuchtige handeling. Het verschil tussen de twee schuilt echter in het feit dat voor verkrachting het seksueel binnendringen van het lichaam (ook wel penetratie) onomstotelijk vastgesteld moet kunnen worden, waar in geval van aanranding het bewijzen van de ontuchtige handeling voldoende is. Aangezien het binnendringen van het lichaam als een zware schending van de lichamelijke integriteit wordt gezien, zijn de straffen voor verkrachting aanmerkelijk hoger dan die voor aanranding.
Overigens geldt dat ook poging tot aanranding strafbaar is. Men spreekt hier van wanneer de uitvoering van de ontuchtige handeling niet is voltooid wegens externe omstandigheden (bijvoorbeeld plotselinge voorbijgangers). Als de verdachte de naderende aanranding zelf vrijwillig een halt toe heeft geroepen, is er geen sprake van poging tot aanranding.
Context en dwang spelen een belangrijke rol
Zoals gezegd bestaat de definitie van aanranding kortweg uit twee delen: er moet sprake zijn van een ontuchtige handeling, die onder dwang ontstaat. De term ontuchtige handelingen valt in dit geval breed te interpreteren; of een bepaalde daad als ontuchtig of seksueel getint kan worden aangemerkt is sterk afhankelijk van de omstandigheden waarin deze zich afspeelt. Zo zal bijvoorbeeld het aanraken van iemands billen niet gauw als ontucht worden beschouwd wanneer je hem of haar omhoog duwt tijdens het wandklimmen of een obstacle run, maar is dezelfde handeling in de meeste situaties op kantoor niet gepast. Daarbij geldt dat een handeling die als grensoverschrijdend kan worden gezien, daarmee nog niet automatisch als ontuchtig kwalificeert. Zo oordeelde de Hoge Raad in 2011 bijvoorbeeld dat een kus op de wang of het wrijven over andermans been niet geldt als een seksueel getinte handeling en dus niet strafbaar kan worden gesteld.
De context waarin de gedraging zich afspeelt is dus van groot belang is om te kunnen bepalen of er sprake is van een seksuele strekking. Om een tenlastelegging van aanranding te kunnen bewijzen speelt het begrip dwang echter eveneens een belangrijke, om niet te zeggen doorslaggevende rol. Om van de in artikel 246 Sr. gestelde dwang te kunnen spreken, moet aan een drietal noodzakelijke voorwaarden zijn voldaan.
Allereerst is het zo dat het slachtoffer ten tijde van de handeling beseft moet hebben dat deze onvrijwillig plaatsvond. Dat klinkt wat ingewikkeld, maar het komt er in het kort op neer dat hij of zij beseft moet hebben wat er gaande was en dit duidelijk niet wilde. De dwang moet dus als zodanig zijn ervaren en wel op het moment dat het voorval zich afspeelde. Uit het voorgaande volgt dat er dus geen sprake kan zijn van aanranding zodra een slachtoffer de ontuchtige handeling in eerste instantie niet bespeurd heeft en er pas later achterkwam dat deze had plaatsgevonden. Wie immers niets doorheeft, kan ook niet worden gedwongen (iets dat overigens niet wil zeggen dat ontuchtige handelingen met personen die buiten bewustzijn verkeren niet strafbaar zijn, zie hiervoor de pagina Seks met een bewusteloos slachtoffer). Daarnaast is ook nog vereist dat de onvrijwilligheid zich toespitste op de seksueel getinte handeling en niet op andere feiten en omstandigheden die zich op dat moment voordeden.
Een tweede voorwaarde die nodig is om dwang vast te kunnen stellen is onvermijdelijkheid. Het slachtoffer moet kunnen bewijzen dat hij of zij niets anders kon doen dan toegeven aan de situatie. Als aangetoond kan worden dat er voor het slachtoffer nog een reële mogelijkheid bestond om de ontuchtige handeling te voorkomen, kan van dwang in de juridische zin van het woord geen sprake zijn. Dit betekent dat de ingezette dwangmiddelen van een voldoende kaliber moeten zijn om het slachtoffer in het nauw te drijven.
Als laatste voorwaarde voor dwang geldt tot slot dat er opzet in het spel moet zijn. Niet alleen het slachtoffer moet beseft hebben dat er sprake was van onvrijwilligheid, ook de dader moet tijdens het incident door hebben gehad dat hij of zij het slachtoffer tegen zijn of haar wil dwong de ontuchtige handeling te ondergaan. Verbale en non-verbale communicatie (zoals bijvoorbeeld fysiek verzet) van het slachtoffer kunnen hier op duiden en zijn dus van belang in de bewijsvoering.
Straf aanrander
De straffen van het zedendelict aanranding verschillen per geval en zijn sterk afhankelijk van de omstandigheden waarin het vergrijp zich afspeelt. Als maximum geldt in eerste instantie een gevangenisstraf van 8 jaar of een geldboete van de 5e categorie. Daarnaast is het mogelijk dat een veroordeelde hier bovenop een ontzetting van bepaalde rechten tegemoet kan zien. Gedacht kan worden aan een legerofficier die nooit meer in het leger mag dienen, een advocaat die voor het leven geschrapt wordt van het tableau, of een burgemeester die zijn ambt nooit meer mag uitoefenen.
In sommige gevallen kunnen bovenstaande maximumstraffen nog hoger uitvallen. Zo geldt dat de strafmaat kan worden verhoogd wanneer er sprake is van recidive. Dit betreft zowel het meermaals plegen van ontuchtige handelingen binnen een enkele aanklacht (bijvoorbeeld wanneer de aanranding plaatsvond gedurende een bepaalde periode) als wanneer de dader al eens eerder voor dit delict is veroordeeld. Vaak wordt de straf bij recidive met een derde verhoogd, maar ook is het denkbaar dat een nog openstaande voorwaardelijke straf alsnog ten uitvoer wordt gebracht.
Ook aanranding door meerdere personen of aanranding van een ondergeschikte, een pupil of een kind dat onder iemands gezag staat wordt zwaarder gestraft dan normaal. De maximumstraf bedraagt in al deze gevallen 10 jaar en 8 maanden cel. Wanneer er letsel in het spel is kunnen de straffen echter nog veel verder oplopen: tot 15 jaar gevangenis bij aanranding met zwaar lichamelijk letsel of levensgevaar tot gevolg en tot 18 jaar bij aanranding met een dodelijke afloop.
Laat u bijstaan door een ervaren zeden advocaat
Verdenkingen van aanranding kunnen gemakkelijk ontstaan en wanneer dat gebeurt is het oordeel van collega’s, werkgevers, ouders en andere betrokkenen vaak gauw geveld. Om te voorkomen dat een rechter zich laat beïnvloeden door deze maatschappelijke oproer en alle bij het voorval betrokken feiten en omstandigheden zorgvuldig tegen elkaar afweegt is het daarom uiterst belangrijk dat u zich in een aanrandingszaak laat bijstaan door een kundige, geroutineerde zedendelict advocaat. Deze houdt het hoofd koel en komt op voor uw rechten, zodat u niet al bij voorbaat bent veroordeeld maar kunt rekenen op een eerlijk proces. Vul nu het contactformulier met uw persoonlijke gegevens, zodat wij u kunnen bellen om de situatie met u door te nemen. Pas na deze eerste kennismaking beslist u dan of u gebruik maakt van onze diensten.
